به نام يزدان مهربان
گر بخواهيم كارهاي نيك مردم را دسته بندي كنيم، به دو ذسته مي‌رسيم. دسته‌ي نخست كارهايي است كه در رابطه با فعاليتهاي انسان‌دوستانه، مانند كمك به فقرا، دستگيري نيازمندان، كمك به ازدواج جوانان، تهيه‌ي شغل براي بيكاران، پرداخت كمك هزينه‌ي تحصيلي نيازمندان و …ميباشد. اين نوع كارها حد زيادي ازخود گذشتگي را مي‌طلبد و واقعاً كمتر كسي به اين درجه مي‌رسد كه در كمك به همنوعان، از رفاه عادي خود بگذرد.
اما دسته‌ي دوم، فعاليتهايي است كه رابطه‌ي مستقيمي با مردم كوچه و بازار ندارد و آني، باري از مشكلات مردم را نمي‌كاهد. مانند تحقيق و پژوهش، كارهاي آموزشي، فعاليتهاي اجتماعي ـ فرهنگي، مبارزات سياسي و … در واقع دسته‌ي نخست رابطه‌ي مستقيم با انسانها دارد، ولي دسته‌ي دوم با افراد جامعه ( در ظاهر ) رابطه‌ي بسيار نزديكي ندارد و به نظر برخي سود چنداني به آنها نمي رساند. به بياني ديگر، اين نوع از كارها، در درجه‌ي نخست با انسانيت آدمها سروكار دارد تا با مسايل روز مره‌ي آنها. ولي، آيا دسته‌ي نخست مهم تر است يا دسته‌ي دوم ؟ به نظر من حوزه‌ي انسانيت بسيار گسترده است و پهناور. حوزه‌ي انسانيت، دريايي است از كارهايي كه در نهايت منجر به سعادت و كامروايي تمامي انسانها مي‌شود و نتيجه‌ي آن به امروز و فردا و يك نفر و دو نفر ختم نمي شود. كارهاي انسانيتي يك فقير را پولدار نمي‌كنند و يا راه‌انداز مشكلات ازدواج جوانان نيستند. بلكه كاري ميكنند كه انسانها اصلاً به فقر دچار نشوند ويا در راه مسايل اساسيي مانند ازدواج و اشتغال اينهمه مشكل احمقانه پديد نيايد. حتي به نظر من كارهاي انساني بخش كوچكي از حوزه‌ي فعاليتهاي انساني را تشكيل مي‌دهند.
حتماً شما همه‌ي اين مواردي را كه بيان شد، بهتر از من ميدانيد. اما قصد واقعي من از اين همه روده درازي اين بود كه به اين نكته بيشتر توجه كنيم كه: هنگامي كه مي‌خواهيم كاري را انجام دهيم، كمي هم به اين نكته فكر كنيم كه اين كارها، چقدر به انسانها در جهت انسانيتشان كمك مي‌كند و اين نيرويي كه مصرف ميكنيم تا چه اندازه به سعادت و كامروايي خواهد انجاميد. بهتر است بيشتر فكر كنيم.
*این اولین یادداشت وبلاگی من است که باخاطراتی عالی پیوند خورده است
Leave a Reply