[foogallery id=”2717″]
 |
| آخرین کافه در مشهد. تاریک و خلوت |
توجهِ شما را به این دو عکس جلب می‌کنم. عکس اول، آخرین شبی است که در ایران به همراه داش مهدی و داش هدایت به کافه رفتیم. فضای کافه رو نگاه کنید.
عکس دوم عکسی است سفری است که چند وقت پیش در به بلژیک داشتم.
مقایسۀ دو عکس دو مفهوم متفاوت از کافه نشینی در دو فرهنگ-جغرافیای متفاوت رو برای من روشن کرد. در ایران معمولا کافه ها در کوچه های خلوت و یا کنج خیابانها هستند. اما در پاریس و یا در بلژیک، فضای داخلی کافه ها معمولا کوچک هستند. بیشتر آدمها ترجیح می دهند در فضای بیرونی کافه بنشینند و ضمن کافه خوردن و گپ زدن با رفقا، از دیدن فضای بیرونی هم لذت ببرند. در واقع کافه جایی است که مردم وارد فضای جامعه می شوند. اما در ایران برعکس است. کافه ها (چه نوع مدرن و چه نوع ستنی) معمولا جایی است برای رهایی پنهان شدن از فضای عمومی. جایی برای باهم بودن (با دوستان) در نهان است. ترکیبی از دلیل های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و تاریخی باعث بوجود آمدن این تفاوت سبک کافه نشینی می شود که جای بحث زیادی دارد.
 |
| کافه در آنت ورب (بلژیک) روشن و شلوغ |
در واقع در ایران کافه رفتن برای دیده نشدن است، اما در غرب کافه نشینی برای دیدن است.
Leave a Reply