چند روز پیش به نشستی با حضور فرانسوا اولاند رئیسِ جمهوریِ فرانسه دعوت شده بودم.
موضوع نشست «چپ و قدرت» بود. در دو پنل مجزا به بررسی ۱- عملکرد تاریخی و ۲- نگاه فلسفیِ چپ (و در واقع سوسیالیسم) به امر قدرت و حکومت در فرانسه پرداختند و سپس به سراغ چپ در اروپا رفتند.
جدا از بحث‌های نظری بسیار جذابی که در جریان نشست مطرح شد، فضای برنامه بنظرم بسیار مصنوعی آمد. کل برنامه در واقع یک عملیات تبلیغاتی برای فرانسوا اولاند بود. او که فقط در آخر برنامه و تنها برای سخنرانی حضور داشت، آمده بود تا هواداران (و فقط هواداران) خودش را قانع کند که عملکرد خوبی داشته است.
از لحاظ درون جناحی عملیات موفقیت‌آمیزی بود. اما در مجموع و در سطح ملی، تنها یک حرکت شکست خوردهٔ دیگر برجای ماند.
شب که به خانه آمدم و شبکه‌های خبری را مرور کردم، بی‌توجهی پررنگ رسانه‌ها به این عملیات به چشم می‌آید.
