Category: زندگی-جامعه

يکي از کلاسهايي که داريم, اسمش هست سياست فرهنگي. استاد سياسيتهاي فرهنگي اعمال شده در طي دوره هاي مختلف دولت مدرن فرانسه رو ارائه ميده. درس بسيار جذابيه که البته خشک و بيمزه ارائه دادن درس توسط استاد, نميذاره جذابيتش بيشتر بشه. اما با اين حال هروقت بحث بين هواداران و مخالفان يک تز و…

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=xsJVEZLi-80?fs=1] مسئلۀ دیگری برای همۀ آدمها خیلی مهمه. اما برای ما ایرانیا خیلی مهمتر مثلا اینکه همسایه مون کی باشه خیلی برامون مهمه. چون عضو خانواده مون نیست، پس یک دیگری محسوب میشه. کسی که تو محلۀ ما هم زندگی نمیکنه بازهم یک دیگری بحساب میاد و وقتی ما از محله ای به محلۀ…

شهربانو، از  محمد حسن شهسواری شواهد نشون میده که رمان در ایران تبدیل شده به کالایی که عدۀ معدودی نویسنده اون رو تولید می کنن  و عدۀ معدودی خواننده هم می خرنش. نویسنده ها برای این می نوسین که یک اثر ادبی تولید کرده باشن و بین اثرهای ادبی دیگه جایگاه بالاتری بدست بیارن. و…

< – – – – – – – – – – – – – – – – – – – بکارگیری یادداشت‌های «روح سـوار» تنها با آوردن نام نویسنده یا وبلاگ مجاز است. Rooh Savar https://www.facebook.com/roohsavar http://www.youtube.com/user/roohsavaar http://blogs.rue89.com/regards-persans http://roohfrance.blogspot.fr/

وقتي پام رو به اولين خاك غير ايراني گذاشتم, احساس كردم كه با خارج شدن از ايران, وارد جهان شدم. هرچي زندگي ايراني خودبسنده و نامرتبط با جهان خارج هست, زندگي در جاهاي ديگه ي دنيا بسيار وابسته و در هم تنيده ست. اما ظاهرا خارج شدن از ايران, منو از زندگي ايراني جدا نكرده….

وقتي پام رو به اولين خاك غير ايراني گذاشتم, احساس كردم كه با خارج شدن از ايران, وارد جهان شدم. هرچي زندگي ايراني خودبسنده و نامرتبط با جهان خارج هست, زندگي در جاهاي ديگه ي دنيا بسيار وابسته و در هم تنيده ست. اما ظاهرا خارج شدن از ايران, منو از زندگي ايراني جدا نكرده….

بچه که بودم، اگر پنجره ای باز بود سعی می کردم سرکی بکشم و ببینم اونور پنجره چه خبره. بزرگتر هم که شدم، گویا این قضیه در من درونی شده بود و ناخودآگاه خوشم میومد از پنجره ای که بازه، داخل خونه ها رو نگاه بکنم. به قول معروف دید بزنم. نه اینکه منظور خاصی…

دانشجوهایی که پشت پنجره بودن و داشتن برای تظاهرات فردا آماده می شدن. برام عجیب بود که چطور اینها تونستن شب تو دانشگاه بمون؟ نکنه دانشگاه رو تسخیر کردن!؟ امشب داشتم از کوچۀ پشتی سوربن مرکزی رد میشدم، دیدم داخل کوچه تعدادی از دانشجوها دور هم جمع شدن. حلقه های چند تایی تشکیل داده بودن…

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﻬﺭ ﻣﯿﮕﺬﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﻨﮓ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻡ. ﺭﻭﺵ ﺍﺳﻢ ﯾﮏ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺭﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻼﺻﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﭼﻬﻞ ﻭﭼﻬﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ . ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ. ﯾﺎﺩ ﺷﻬﯿﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍ ﻭ ﻫﻤﺮﺯﻣﺎﻧﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ…