موسیقی مثل خیلی از هنرهای دیگر، بازتاب آن چیزهایی است که در یک جامعه در جریان‌اند. مثل موسیقی در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ و ۷۰ میلادی در اروپا و آمریکا٬ که بازتابی بود از جنبشهای اعتراضی که در آن دوران٬ در درونِ همان جامعه‌ها در جریان بود. موسیقی امروز این کشورها هم بیشتر بازتاب‌دهنده‌ی جامعه‌های مصرف‌گرا و تفریح‌خواه و صنعتی شده است.
یا مثلن موسیقی دوران جنگ در ایران٬ بازتاب‌دهنده‌ی خیلی از چیزهایی بود که در مملکت می‌گذشت. آهنگران و نوحه‌هاش٬ نماد و قهرمان موسیقیِ آن دوره بودند.
اگر قبول کنیم که پس از خرداد ۸۸ خیلی چیزها در جامعه‌ی ایرانی تغییر کرد٬ می‌توانیم رد این تغییر را در موسیقی هم دنبال کنیم. این برنامه تلاشی هست برای پیگیریِ بازتابِ رخدادهای سیاسی٬ اجتماعی و فرهنگی در آیینه‌ی موسیقیِ ایران. برای رسیدن به این هدف٬ لازم نیست کار خفنی انجام بدهیم. کافیست فقط به بعضی از جریان‌های موسیقی اجتماعی ایران گوش بدیم. البته با دقت.
در این برنامه٬ ما باهم به کیوسک گوش می‌دهیم٬ نامجو را بررسی می‌کنیم٬ گروه‌هایی مثل بی‌بَند٬ رادیو تهران٬ ۱۲۷ ٬ بالگرد و خیلی‌های دیگه را دنبال می‌کنیم. البته رعنا فرحان و شاهین نجفی و تعداد دیگه‌ای از خواننده‌ها را فراموش نمی‌کنیم. سری هم به نسل داریوش و ابی و البته «شجریان» می‌زنیم. به رپر ها هم گوش می‌دهیم. اما برنامه‌ی ما بدون گوش دادن به آریا آرام‌نژاد و حسین زمان٬ یه چیزی کم خواهد داشت. پس حتمن به آنها هم سری می‌زنیم. حتی سری خواهیم زد به خواننده‌های غیر ایرانی‌ای که تحت تاثیر رخدادهای ۸۸ و جنبش سبز ترانه‌سرایی کردن. یه عالم موسیقی ناشناخته هم داریم که باید با دقت بهشان گوش بدیم. شاید بتوانیم در پایان این مجموعه برنامه٬ یک دانشنامه‌ی کوچیک از موسیقی اجتماعی ایران گردآوری کنیم.
موسیقی متن: یه روز خوب میاد | هیچکس
