آخرین تحول‌های «تایید شدهٔ» دورهای اول و دوم انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه را از اینجا دنبال کنید.
این صحفه به مرور بروز می‌شود
https://storify.com/roohsavar/sfhh-wyjh-ntkhbt-rystjmhwry-frnsh
انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه چطور کار می‌کند :
طبق قانون اساسی فرانسه، هر شهروند فرانسوی برای اینکه بتواند نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه شود، باید تاییدیه ۵۰۰ منتخب (شوراهای محلی، منطقه‌ای و پارلمان) را داشته باشد و در محلت تعیین شده این تاییدیه‌های امضا شده را به شورای قانون اساسی تحویل دهد. هر شهروند فرانسوی که این تعداد امضا را داشته باشد، می‌تواند نامزد رسمی برای ریاستِ جمهوری فرانسه باشد و هیچ نهادی حق ندارد از این نامزدی جلوگیری کند.
چند روز پیش از انتخابات، دولت پاکتی حاویِ معرفی و برنامه‌های تمامی نامزدها را به نشانی تک تک شهروندان می‌فرستد. نامزدها مسئول تهیهٔ معرفی‌نامهٔ خود و برنامه‌هاشان هستند. اما ضوابطی برای هر معرفی‌نامه وجود دارد.
شورایی که مسئول نظارت بر عملکرد رسانه‌های رادیو تلویزیونی ست و توسط دولت تعیین می‌شود، مسئول نظارت بر برقراریِ «مساوات زمانِ سخن» در رسانه‌ها است. فرکانس‌های رادیوتلویزیونی عمومی در فرانسه زیر کنترل دولت‌اند و رسانه‌ها در فرانسه برای استفاده از این فرکانس‌ها باید از نهاد مربوطه مجوز بگیرند. همین نهاد در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری زمانی که صَرف هرکدام از نامزدها می‌شود را به شدت کنترل می‌کند تا اینکه مساوات میان همهٔ نامزدها برقرار باشد.
نامزدها حتی پیش از دریافت ۵۰۰ امضا حق دارند ستادها و تبلیغات خود را راه‌اندازی کنند. معمولن از حدود یک سال مانده به انتخابات، اعلام‌های نامزدی شخصیت‌های سیاسی آغاز می‌شود. اما تبلیغات از ۴۸ ساعت پیش از انتخابات ممنوع است. اعلام نظرسنجی‌ها نیز از دو روز پیش از انتخابات ممنوع است.
در این دوره ۱۱ نامزد موفق شدند ۵۰۰ امضا از منتخبان سرتاسر کشور تهیه کنند و در این رقابت شرکت نمایند. و در نهایت تو نامزد به دور دوم راه پیدا کردند :
۱- امانوئل ماکرون
وزیر سابق اقتصاد در دولت فرانسوا اولاند، با ۳۹ سال پدیدهٔ این انتخابات است. درحالیکه تا پیش از وزارت، امانوئل ماکرون شخصیتی شناخته شده بحساب نمی‌آمد، اما او از همین مزیت ناشناخته‌گی بهره برد و توانست نیروهای میانه‌روِ چپ و راست را در جنبشی جدید به نام «در حرکت» گردهم بیاورد. ماکرون اروپاگراترین نامزد این انتخابات بحساب می‌آید و همچنین حمایت علنی باراک اوباما را هم پشت سر خود دارد.
او در دور اول ۲۴.۱ ٪ آرا را از آن خود کرد و بالاتر از همهٔ نامزدهای چپ و راست به دور دوم راه یافت.
جایگاه در آخرین نظرسنجی‌ها برای دور دوم : ۶۳٪
۲- مارین لوپن
رهبر جبههٔ ملی از جدی‌ترین نامزدهای این انتخابات است. پدرش – ژان-ماری لوپن – در سال ۲۰۰۲ توانسته بود شگفتی خلق کند و با حدود ۱۸٪ آرا راهی دور دوم انتخابات شود. اما در آن مقطع با مانعی بنام «جبههٔ جمهوری» روبرو شد. جبهه‌ای از اتحاد نانوشتهٔ نیروهای راست و چپ.
در سال ۲۰۱۲ مارین لوپن با نوسازیِ گفتار جریان راست افراطی، نظر بسیاری از «جمعیت خاموش» فرانسوی‌ها را بخود جلب کند. او در نهایت ۱۷٪ از رای‌ها را بخود جذب کرد اما نتوانست به دور دوم برود. اما پس از پنج سال توانست فینالیست رقابت برای ریاستِ جمهوریِ فرانسه باشد.
لوپن در دور نخست انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه در سال ۲۰۱۷ با کسب ۲۱.۳۰٪ رای‌ها به دور دوم راه پیدا کرد.
جایگاه در آخرین نظرسنجی‌ها برای دور دوم : ۳۷٪
[بیشتر دربارهٔ مارین لوپن اینجا]
دیگر نامزدهای اصلی که از راهیابی به مرحلهٔ دوم بازماندند
۳- فرانسوا فیون
نخست‌وزیر سابق فرانسه در دولت نیکلا سارکوزی، یکی‌دیگر از شگفتی‌سازان این انتخابات بود. او توانست در عین ناباوری پیروزِ انتخابات مقدماتی جناح راست باشد. درحالیکه در ابتدای این رقابت‌ها نظرسنجی‌ها تنها ۴٪ شانس برای او قائل بودند، فیون توانست در رقیبانی همچون آلن ژوپه و نیکلا سارکوزی را پشت سر بگذارد.
فرانسوا فیون حمایت محافظه‌کارترین قشرِ راست سنتی را پشت سر خود دارد. جریانی که گرایش‌های کاتولیکی خود را پنهان نمی‌کند.
نتیجه در مرحلهٔ اول : ۲۰.۱ ٪
۴- ژان-لوک ملانشون
وزیر سابق در دولت فرانسوا میتران، امروز در ۶۵ سالگی توانسته است خودش را بعنوان برنی ساندرزِ فرانسوی‌ها معرفی کند. او که سابقهٔ ۲۰ سال حضور در حزب سوسیالیست فرانسه را در کارنامه‌اش دارد، از این حزب کناره می‌گیرد و جریانی جدید را به اسم «جبههٔ چپ» راه‌اندازی می‌کند. در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۲ درحالیکه تا آخرین روزها در نظرسنجی‌ها وضعیت مناسبی داشت، در نهایت با ۱۱٪ رای بکار خود پایان داد.
در انتخابات امسال، تحت تاثیر فیلسوفان سیاسی‌ای چون «شانتال موف» (که در ایران به اشتباه به موفه ترجمه شده است) ملانشون خانه‌تکانی اساسی‌ای در گفتار سیاسی‌اش انجام داد. بنابر نظریه‌های شانتال موف، دیگر شکاف قدیمی بین راست و چپ در اروپا وجود ندارد. تضاد طبقاتی جایگاه خود را به تظاد مردم/نخبگان داده است. شانتال موف معتقد است که نیروهای راست افراطی این شکاف را زودتر متوجه شده‌اند و رشد آنها در چند سال اخیر در اروپا به‌همین دلیل است. جنبش پودموس در اسپانیا پس از ارتباط نزدیکِ رهبرانش با شانتال موفه همین راهبرد را پیش گرفت و موفقیت‌های قابل توجهی در این کشور بدست آورد. ژان-لوک ملانشون نیز در چند ماه گذشته بالاخره همین خر را پیش گرفت و گوی سبقت را از دیگر رقیبان چپ – از جمله حزب سوسیالیست – گرفت.
یکی از پرسروصداترین کارهای ملانشون در این انتخابات استفاده از «هولوگرام» بود. او چند بار سخنرانی‌هایی همزمان در چندین شهر برگزار کرد، بطوری که هولوگرامش – مثل فیلم جنگ ستارگان – بصورت همزمان در چند شهر فرانسه سخنرانی می‌کرد.
نتیجه در مرحلهٔ اول : ۱۹.۵۸ ٪
۵- بنوآ آمون
وزیر سابق آموزش و پرورش در دولت فرانسوا اولاند، جزو آن دسته سوسیالیست‌هایی بود که از همان ابتدا راهش را از رییس‌جمهور و اکثریت حاکم جدا کرد. او بزودی از دولت سوسیالیستِ اولاند استعفا کرد. اما هیچگاه حزب سوسیالیست را ترک نکرد. به دلیل همین استراتژی در انتخابات داخلی جناح چپ (و در واقع حزب سوسیالیست) توانست دیگر رقیبانش را با قدرت کنار بزند و به عنوان نامزد نهایی این حزب انتخاب شود. اما همین سابقه همچون شمشیر دولبه‌ای علیه بنوآ آمون بکار آمد. او بعنوان میراث‌دار دولت فرانسوا اولاند نتوانست توجه اکثریت رای‌دهندگان را جلب کند و از کمترین شانس برای حضور در مرحلهٔ دوم برخوردار است. حتی حمایت همه‌جانبهٔ شخصیت‌های معتبری همچون توماس پیکتی (اقتصاددان و نویسندهٔ کتاب «سرمایه در قرن ۲۱م») و یا آن هیدالگو – شهردار محبوب پاریس – و حتی یانیک ژادو – رهبر حزب اکولوژیست – هم نتوانست او را نجات دهد.
نتیجه در مرحلهٔ اول : ۶.۳۶ ٪
